| Soort | Voor wie | In samenwerking met |
|---|---|---|
|
Training/Workshop |
Alle Metselaars |
SPRING Academy, Het Huis Utrecht |
Wat was de leervraag?
Hoe zorg je er voor dat een work-in-progress presentatie een wederzijds waardevolle ontmoeting is, voor zowel publiek als maker?
Wat hebben jullie gedaan?
We hebben eerst gepraat over good en bad practices rondom het organiseren van work-in-progress presentaties; er werden voorbeelden gegeven vanuit eigen praktijk, of van wat mensen hadden meegemaakt als bezoeker. Daarna zijn we opgesplitst in groepjes rondom een actuele casus van de deelnemers. We hebben gebrainstormd en tools uitgewisseld, wat hopelijk bijdraagt aan de werkpraktijk van de deelnemers en het vormgeven van de casi.
Wat is blijven hangen?
Een paar losse gedachtes, aantekeningen, quotes:
> “As a maker, it is important knowing what you want from an audience.”
> interessant om in een programma af en on-af werk te combineren voor de ervaring van de toeschouwer.
> “A fuck-up for me was underestimating the vulnerability of the artist. As programme makers, we need to know how to handle that vulnerability.”
> DAS feedback methode, staat een interessante documentaire over op Youtube. > “A finished work does not exist.”
> “Important is that the maker as well as the audience enjoys the process of sharing.”
> Humor is een belangrijke component, licht en luchtigheid in het delen van on-af-werk. Het niet-serieus mogen nemen zorgt voor ruimte voor delen.
> Wanneer stel je een vraag? Voordat het publiek naar binnen gaat, of nadat het publiek wat heeft gezien? Wanneer verschaf je het publiek met context, met haakjes? “Narrowing the gaze”, goed of slecht tijdens een works-in-process presentatie?
> “When will the audience choose to participate in a work-in-progress-presentation for own pleasure?”
> “Facilitate the not-knowing. Relief the pressure.”
